عنوان	7 شهر مراغه( - تحلیل کاربری اراضی بافت فرسوده )مطالعه موردی: محله 1
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	کاربری اراضی شهری، استاندارد سرانهها، روش نزدیکترین مجاورت، ماتریس سازگاری، بافت فرسوده
چکیده	برنامهریزی کاربری اراضی هسته اصلی نظام برنامهریزی شهری است و هدف از آن پیشنهاد توزیع و ترکیب مناسب کاربریها و فعالیّتهای شهری است. نیل به این هدف نیازمند درک چگونگی تخصیص فضا میان کاربریها و نحوۀ آرایش فضایی آنها در وضع موجود است که با روشهای تحلیل کمی و کیفی کاربریها میسر میشود. 7- محله 1 ? شهر مراغه یکی از محلات فرسوده شهری است که کاربری اراضی در سطح محلّه از نظر شاخصهای کمی و کیفی )سرانهها، همجواری و سازگاری( هماهنگی چندانی با استانداردهای شهرسازی ندارد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی – تحلیلی است و در آن با استفاده از شاخصهای استاندارد سرانهها، روش نزدیکترین مجاورت (RN) و ماتریس سازگاری به تحلیل کمی و کیفی کاربریها میپردازد. یافتههای تحقیق بیانگر کمبود سرانه کاربریهای خدماتی – رفاهی، مازاد بیش از حد کاربریهای تجاری، بی نظمی در الگوی توزیع کاربریها و وجود ناسازگاری میان آنها در سطح محله است. لذا در این محله از شهر مراغه باید با بالا بردن سرانه کاربریهای خدماتی – رفاهی، توزیع مناسب آنها در سطح محله و حذف کاربریهای ناسازگار به ارتقاء سطح زندگی محله کمک کرد.
پژوهشگران	ژیلا سجادی (نفر اول)، زهره فنی (نفر دوم)، ابراهیم سامی (نفر سوم)