عنوان
|
آسیب پذیری بافت های فرسوده شهری در برابر زلزله با استفاده از (مطالعه موردی : بافت مرکزی شهر مراغه)
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
کلیدواژهها
|
.GIS ، واژه های کلیدی: آسیب پذیری، زلزله، بافت فرسوده، بخش مرکزی
|
چکیده
|
علیرغم پیشرفت های شگرف انسان در تکنولوژی، زلزله همچنان پدیدهای غیر قابل پیش بینی بوده که هرگونه بی توجهی در چگونگی مقابله با آن آسیب های زیادی را به سکونتگاه های انسانی وارد می سازد . دانش شهرسازی به سبب گستردگی و تنوع مباحث خود می تواند نقش موثری را در کاهش آسیب های ناشی از زلزله ایفا نماید. هدف مقاله، بررسی و شناخت زمینه ها و عوامل اصلی آسیب پذیری فضاها و بافت های قدیمی بخش مرکزی شهر مراغه در برابر زلزله احتمالی، به منظور کمک به کاهش آسیب های ناشی از زلزله بوده است. روش تحقیق با توجه به ماهیت موضوع، اهداف پژوهش و رویکرد حاکم بر آن توصیفی – تحلیلی است. روش جمع آوری داده های اولیه اسناد و نقشه های موجود که از سازمان های مرتبط جمع آوری شده است. به منظور تعیین میزان آسیب پذیری در ابعاد مختلف، به شاخص هایی نیاز است تا بتوان بر اساس آن معیارهای تعیین آسیب پذیری و آسیب رسانی در بافت را مشخص نمود. بدین منظور، بر اساس معیارهای آسیب پذیری بافت در زمینه های مختلف با توجه به شاخص های قدمت بنا، مصالح ساختمان، کیفیت ساختمان، تراکم ساختمان، مساحت قطعات و کاربری اراضی میزان به عنوان نرم افزار میزکار در این پژوهش مورد استفاده واقع شده است . همچنین در این تحقیق GIS . آسیب پذیری بافت، مشخص می گردد مورد استفاده قرار گرفته است. و نتایج پژوهش نشان می دهد که از 41457 مترمربع از مساحت مرکز شهر در AHP تکنیک تحلیل سلسله مراتبی حدود 37681 مترمربع بر اساس شاخص های موجود آسیب پذیر می باشند.
|
پژوهشگران
|
ابراهیم سامی (نفر اول)، پوران کرباسی (نفر دوم)
|