|
عنوان
|
ساختار جوامع علف های هرز در مزارع نخود دیم: (مطالعه موردی: شهرستان مراغه)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
تنوع، شاخص غالبیت نسبی، شناسایی، غنای گونهای، یکنواختی
|
|
چکیده
|
شناسایی و نحوه پراکنش علف های هرز یکی از مهم ترین اصول اولیه در مدیریت آن ها بشمار می آید. به همین منظور از علفهایهرز مزارع دیم نخود شهرستان مراغه در تابستان 1393، به صورت سیستماتیک نمونه برداری انجام شد و صفات وضعیت پراکنش، چرخه زندگی، ناج پوشش تنوع و تشابه گونهای مورد مطالعه قرار گرفت. پیچکصحرائی (Convolvulus arvensis L.)، ازمک (Cardaria draba (L.) Desv.)، تلخ بیان (Sophora alopecuroides L.)، تلخه (Acroptilon repens (L.) DC.)، شنگ (Tragopogon graminifolius DC.)، فرفیون (Euphorbia helioscopia L.)، سوزان چوپانی غده دار(Geranium tuberosum L.) و غازیاغی (Falcaria vulgaris Bernh.) فراوانی بالایی را در بین علف های هرز نشان دادند. همچنین تنوع، یکنواختی و غالبیت گونه ها از طریق شاخص جمعیتی شانون- وینر، و تشابه و تفاوت مناطق مختلف نیز از نظر تنوع گونه ای با استفاده از شاخص های سورنسون و جاکارد بررسی گردید. در بین مناطق مورد مطالعه، خداجو و خرمازرد به ترتیب با 44 و 28 گونه علفهرز بیشترین و کمترین غنای گونهای را داشتند، درحالی که از نظر شاخص تنوع شانون- وینر برابر بودند. شنگ (Tragopogon graminifolius DC.)، پیچکصحرائی (Convolvulus arvensis L.) و بی تی راخ (Galium tricornutum Dandy.) به ترتیب با شاخص غالبیت نسبی معادل 82/38، 92/32 و 39/28 از علفهایهرز غالب مزارع نخود شهرستان مراغه بودند.
|
|
پژوهشگران
|
سیروس حسن نژاد (نفر سوم)، شهریار دشتی (نفر دوم)، رضا پورستاری (نفر اول)
|