|
چکیده
|
رخدادهای خورشیدی، رخدادهای گذرا و مداوم، به طرق مختلف بر زمین تاثیر میگذارند. رخدادهای گذرا شدیدترند. تاثیر آنها به واسطه ی انتقال توده های پلاسما و میدان های مغناطیسی به دام افتاده در آن ها تا نزدیکی زمین و یا نشر ذرات باردار پرانرژی شتاب گرفته در کرونای خورشید و یا رسیدن تابش خورشیدی در طول موج های مختلف به زمین هر یک به گونه ای متفاوت نمود پیدا می کند. بدین لحاظ می توان این آثار را در محیط فضایی به روش های مختلف بررسی کرد. یکی از نتایج برهم کنش تابش خورشیدی با یونسفر زمین تغییر در محتوای کل الکترون یونسفر است. محتوای الکترون یونسفر از طریق پردازش سیگنال های ماهواره های GPS اندازه گیری می شود و چنان چه دچار تغییرات شدید و غیر منتظره ای شود می تواند سیستم مکان سنجی ماهواره ها را دچار خطا نماید. مدل استاندارد یونسفر را می توان برای بررسی تغییرات پارامترهای مختلف لایه ی یونسفر ضمن رخدادهای خورشیدی به کار برد و از طریق آن با انتخاب پارامترهای مناسب به پیش بینی تغییرات TEC در زمان رخددهای خورشیدی پرداخت. اما در این مدل و مدل های مشابه معمولا نوترونها یا پروتون ها رصد نمی شود و تنها آثار ناشی از تغییرات تابش رادیویی خورشید و یا تغییر اندیس های ژئو مغناطیسی در محاسبات منظور می گردد. چگالی نوترون های خورشیدی در مجاورت زمین معمولا به طور تجربی با استفاده از نوترون مانیتورها رصد می شود و علاوه بر آن مدل های تحلیلی تخمین های نسبتا مناسبی از میزان آن به دست می دهند. پس از رسیدن یک توده ی پلاسمای خورشیدی به زمین شار ذرات کیهانی کاهش می یابد یا به عبارتی ذرات کم انرژی به بیرون جاروب می شوند. بدین لحاظ در ماموریت های فضایی خدمه، زمان افت فوربوش به سبب دریافت دوز ذره ای کمتر مورد توجه است. به علاوه این که رخداد آثار فوربوش نیز دارای همبستگی خوبی با دوره های خورشیدی است. ماهواره های LEO که مورد توجه این گزارش بوده اند، علاوه بر خطاهای نرم و سخت در ابزار الکتریکی خود به دلیل مدار پایین در زمان فعالیت خورشید و افزایش چگالی جو دچار افت مداری بیشتری می شوند. علاوه بر این تعیین عمر قطعات به کار رفته در آن ها در شرایط حاد فضایی حائز اهمیت است. (چکیده گزارش نهایی)
|