مشخصات پژوهش

عنوان	سنجش باورهای ضمنی افسردگی با روش ارزیابی ارتباطی ضمنی (IRAP): مطالعه ای بر اساس مدل بسط و انسجام ارتباطی (REC)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	نظریه چارچوبهای ارتباطی، مدل بسط و انسجام ارتباطی، روش ارزیابی ارتباطی ضمنی، افسردگی
چکیده	هدف پژوهش حاضر ارزیابی توانایی IRAP در اندازه گیری باورهای ضمنی افسردگی بود. بدین منظور،50 دانشجو به صورت هدفمند انتخاب و ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامه آمیختگی شناختی (CFQ) پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) و IRAP افسردگی، بر روی آنها اجرا شد. داده های 4 نفر به دلیل عدم رعایت شرط صحت IRAP کنار گذاشته شده و سپس دادهها تحلیل شدند. نتایج نشان داد آزمودنی ها در کوشش های نوع 1 (من مثبت) و نوع 2(من منفی( DIRAP مثبت و در کوشش نوع 3)دیگران مثبت)و4 (دیگران منفی) DIRAP منفی کسب کردهاند؛ این یافته ها نشانگر سرعت پاسخ دهی متفاوت ارتباطدهی محرک های منفی و مثبت بهخود و دیگران است. همچنین اثر IRAP کل نیز مثبت(بزرگتر از صفر) است ( Overall DIRAP=0/34 ) و نشانگر نگرش مثبتتر نسبت بهخود در مقایسه با دیگران است. واریانس اندازهگیری مکرر معنادای تفاوتها را تأیید کرد (01/0
پژوهشگران	جلیل باباپور (نفر اول)، عباس بخشی پور (نفر دوم)، حمید پورشریفی (نفر سوم)، عیسی حکمتی (نفر چهارم)