مشخصات پژوهش

عنوان	اثر تیمارهای کودی شیمیایی و آلی-زیستی بر عملکرد و کیفیت علوفه تریتیکاله و ماشک مراغه تحت سیستمهای تککشتی و چندکشتی در شرایط دیم
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	کشت مخلوط، پرنهاده، ماشک مراغه، تریتیکاله، کم نهاده
چکیده	کشت مخلوط سیستمی است که در آن دو (یا چند) گونه مختلف و یا ارقامی از یک گونه به منظور تنوع در اگرواکوسیستم، بهره برداری بهینه از عوامل محیطی و افزایش تولید، در یک محیط کاشته میشوند. این پژوهش به منظور ارزیابی کمی و کیفی علوفه و تعیین بهترین الگوی کشت مخلوط ماشک و تریتیکاله تحت سیستم های مختلف کاشت به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال زراعی 1398-1397 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل کشت خالص تریتیکاله (ST)، کشت خالص ماشک (SV) و کشت مخلوط با نسبت های IP2) 75 :25 ،(IP1) 50:50)، (IP6) 60 :100 ،(IP5) 40 :100 ،(IP4) 20 :100،(IP3) 25 :75 به ترتیب درصد تریتیکاله و ماشک بودند که در دو سیستم کودهای شیمیایی و آلی-زیستی مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار IP1 دارای بیشترین عملکرد علوفه خشک (8.8 تن در هکتار) بود. کمترین کمترین درصد الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (ADF) و الیاف نامحلوط در شوینده خنثی (NDF) ، همچنین بیشترین درصد مصرف ماده خشک علوفه (DMI) به تیمارهای ماشک خالص، IP1 و IP2 تعلق داشت. علاوه بر این، بالاترین مقادیر ارزش نسبی علوفه (RFV) و درصد پروتئین خام علوفه (CP) در الگوهای کاشت IP1 و IP2 و در سیستم کودی آلی –زیستی حاصل شد. همچنین بیشترین انرژی ویژه شیردهی (NEL) ، درصد ماده خشک قابل هضم (DDM) و مجموع مواد معدنی قابل هشم (TDN) نیز در الگوهای کاشت خالص ماشک و IP2 مشاهده شد. بنابراین بر اساس کمیت تولید علوفه و شاخص برابری زمین، الگوی 50 درصد ماشک + 50 درصد تریتیکاله و بر اساس کیفیت، 25 درصد تریتیکاله+ 75درصد ماشک دارای بالاترین مقادیر بودند. در نهایت بر اساس همه شاخصهای مورد مطالعه الگوی کاشت 50 درصد ماشک + 50 درصد تریتیکاله در هر دو سیستم کودی مناسبترین الگوی کشت جهت مناطق دیم سردسیری کشور ایران بود.
پژوهشگران	عبدالله جوانمرد (نفر چهارم)، خشنود علیزاده (نفر سوم)، جلال جلیلیان (نفر دوم)، صادق شهبازی دورباش (نفر اول)