مشخصات پژوهش

عنوان	ارزیابی نقش کاربری اراضی بر شکلگیری جزیرۀ حرارتی در شهر مراغه
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	کاربری اراضی، جزیره حرارتی، شهر مراغه
چکیده	جزیرۀ حرارتی یک متغیر مهم در مطالعات اقلیمی و زیستمحیطی محسوب میشود. امروزه رشد جمعیت و توسعۀ شهرنشینی یکی از عوامل مؤثر بر افزایش دمای هوا در نواحی شهری است که موجب ایجاد جزیرۀ حرارتی بر روی این مناطق در مقایسه با محیط اطراف میشود و اثرات ناشی از آن میتواند نقش اساسی و مهمی در کیفیت هوا و به تبع آن سالمت عمومی ایفا نماید. ازاینرو، این پژوهش با استفاده از دادههای ماهوارهای لندست به بررسی نقش کاربری اراضی در ایجاد جزایر حرارتی شهرمراغه، طی دورههای زمانی 1984 ،1994 و 2020 پرداخته است. نتایج حاصل از رابطۀ دما با کاربری اراضی نشان میدهد که درسال 1986 بیشترین میانگین دما مربوط به اراضی بایر با میزان 43/34 درجۀ سانتیگراد و کمترین دما، مربوط به اراضی باغی با میزان 96/25 درجۀ سانتیگراد است. در سال 2020 بیشترین میانگین دما مربوط به اراضی بایر با میزان 32/37 سانتیگراد و کمترین دما مربوط به اراضی باغی با میزان 47/29 سانتیگراد است. همچنین نتایج شاخص خودهمبستگی فضایی نشان میدهد که جزایر حرارتی شهر دارای الگوی خوشهای درسطح اطمینان 99 درصد در تمام دورهها است و نتایج حاصل از شاخص لکههای گرم و سرد )Spot Hot )بیانگر این است که لکههای گرم در مرکز، جنوب شرق و جنوب غرب شهر )اراضی بایر( و لکههای سرد در سطح اطمینان 99 درصد در مناطق جنوبی و شمال شهر )اراضی باغی( استقرار دارد.
پژوهشگران	ابراهیم سامی (نفر اول)، پوران کرباسی (نفر دوم)، زهرا اخوان (نفر سوم)