مشخصات پژوهش

عنوان	تثبیت کاتالیزگر متالوسن بر نانوسیلیکای دودی برای تهیه پلی اتیلن بدون گره خوردگی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	پلی اتیلن، کاتالیزگر متالوسن، تثبیت، حالت بدون گره خوردگی، نانوسیلیکای دودی
چکیده	فرضیه: تولید پلی اتیلن با وزن مولکولی نسبتا زیاد، خواص بهبودیافته و فرایندپذیری قابل قبول تاکنون هدف بسیاری از پژوهشها بوده است. در پلیمرشدن دوغابی، تثبیت کاتالیزگرهای همگن متالوسن بر پایه هایی با ابعاد نانو افزون بر بهبود خواص مکانیکی و گرمایی محصول می تواند موجب کنترل شکل شناسی و توزیع مناسب اندازه ذره شود. سطح ویژه ذرات پایه می تواند از عوامل اثرگذار بر فرایند تثبیت کاتالیزگر و خواص محصول باشد. هدف اصلی این پژوهش، تولید نانوکامپوزیت پلی اتیلن-نانوسیلیکا بدون گره خوردگی با روش پلیمرشدن درجا بود. روشها: کاتالیزگر متالوسن زیرکونوسن دی کلرید (Cp2ZrCl2) روی ذرات اصلاح سطحی شده نانوسیلیکای دودی تثبیت شد. از سه نوع نانوسیلیکای دودی با سطح ویژه 50 ،200 و g/m2 380 استفاده شد. ابتدا روی سطح نانوذرات سیلیکای اصلاح گرمایی شده، با استفاده از کمک کاتالیزگر متیل آلومینوکسان اصالح شیمیایی انجام شد. سپس، با افزودن کاتالیزگر Cp2ZrCl2 به سامانه، واکنش تثبیت و فعالسازی کاتالیزگر به طور همزمان انجام شد. در نهایت، پلیمرشدن اتیلن با استفاده از کاتالیزگر تهیه شده در فشار جو و دمای C°30 انجام شد. یافته ها: مقدار بیشینه بازده پلیمرشدن، مربوط به کاتالیزگر ناهمگن شده روی نانوسیلیکا با سطح ویژه g/m2 200 بود. نتایج کشش پذیری در حالت جامد و افزایش تدریجی مدول در آزمون رئومتری پویش زمان نشان داد، پلی اتیلن سنتزشده دارای گره خوردگی کم است. کاهش غلظت و تراکم سطحی مراکز فعال روی کاتالیزگر ناهمگن شده موجب کاهش مقدار گره خوردگی زنجیرهای پلیمری شد. نتایج آزمون کشش، بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت تولیدشده نسبت به پلی اتیلن خالص را نشان داد که میتواند حاکی از توزیع مناسب نانوذرات سیلیکا در ماتریس پلی اتیلن باشد و تصاویر SEM نیز این موضوع را تأیید کرد.
پژوهشگران	امین حیدری (نفر چهارم)، مصطفی رضایی (نفر سوم)، سعید طالبی (نفر دوم)، حسن کشاورز میرزامحمدی (نفر اول)