|
عنوان
|
مقایسه روش های طراحی حالت حدی و روش تنش مجاز از منظر ایمن ، قابلیت اعتماد و اقتصادی بودن سازه
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
طراحی سازه های فولادی، طراحی حدی، طراحی تنش مجاز، نسبت بار زنده به مرده، طرح اقتصادی و ایمن
|
|
چکیده
|
هدف علوم مهندسی دست یابی به طرح بهینه اقتصادی توام با ضرایب ایمنی بالاوقابلیت اعتماد می باشد. در راستای طرح بهینه سازی فولادی، مبحث دهم مقررات ملی ساختمان، روش طراحی حدی را علاوه بر روش تنش مجاز مطرح نموده است. در این مقاله مروری، هدف، بررسی ضرایب اطمینان استفاده شده در مبحث دهم مقررات ملی ساختمان با توجه به نتایج آزمایشگاهی مصالح در ایران و سایر کشورها و مقایسه ضرایب اطمینان ومقدار مصالح مصرفی،به ازای نسبت های متفاوت بار زنده به بار مرده و ارزیابی و مقایسه طراحی سازه های صنعتی (سوله) و مقایسۀ میزان فولاد مصرفی در طراحی قابهای فولادی ساختمانی، به روش تنش مجاز و حالات حدی مقاومت می باشد.که با توجه به نتایج حاصل،میزان صرفه جویی در فولاد مصرفی در روش حدی نسبت به حالت تنش مجاز به ویژه برای نسبت های کمتر بار زنده به مرده چشمگیر می باشد. همچنین طراحی به روش تنش مجاز در سازه های مهاربندی شده کم ارتفاع تا 5 طبقه وسازه های صنعتی(سوله) نتایج سنگین تری نشان داده است اما با افزایش تعداد طبقات این روش نسبت به روش حالت حدی مقرون به صرفه تر به نظر می رسد. در ساختمان های دارای قاب خمشی در تمامی موارد استفاده از روش حالت حدی مقرون به صرفه تر گزارش می گردد.
|
|
پژوهشگران
|
بابک علی نژاد (نفر اول)، محمدمهدی احمدی (نفر دوم)، مسعود اسدالهی (نفر سوم)
|