محمدرضا مرشدلو

خشک کردن از جمله روشهای رایج نگهداری گیاهان دارویی و معطر است که سبب حفظ ترکیبهای بیوشیمیایی در آنها میشود. بهمنظور بررسی تأثیر خشک کردن بر محتوای اسانس، فنول کل و پتانسیل آنتی اکسیدانی میوه رازیانه، سرشاخههای گل دار اسطوخودوس و ریشههای شیرین بیان، گیاهان مذکور هم به صورتتر و هم به صورت خشک شده )در سایه با دمای 35 درجه سانتیگراد( از دیدگاه صفات مورد نظر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در رازیانه 5 درصد حجمی- وزنی( میزان اسانس نمونههای تر به طور معنی داری / 8 درصد حجمی -وزنی( و اسطوخودوس ) 4 /1( بیشتر از نمونههای خشک بود ولی نمونههای تر و خشک شیرین بیان از لحاظ محتوی اسانس تفاوت معنی داری با هم 855 میلیگرم گالیک اسید در گرم عصاره خشک( و / نداشتند در بین گونهها رازیانه تازه بیشترین میزان فنول کل ) 41 31 % بازدارندگی( را دارد. با توجه به نتایج، خشک کردن این سه گیاه صرفه / همچنین بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی ) 1 اقتصادی نداشته و در صورت فراهم بودن شرایط بهتر است به صورت تازه مواد مؤثره آنها استحصال شوند زیرا در طی فرآیند خشک کردن میزان اسانس، فنول کل و نیز پتانسیل آنتی اکسیدانی آنها کاهش معنی داری نشان داد.