قسمت عمده تولیدات کشاورزی جهان در طی دهه های اخیر مرهون استفاده از کودهای شیمیایی بوده که این امر در دراز مدت نه تنها باعث تخریب خواص فیزیکی و شیمیایی خاک بلکه موجب نگرانیهای روزافزون درخصوص کیفیت و سلامت محصولات تولیدی، سلامت افراد جامعه و همچنین آلودگی های زیست محیطی شده است. یکی از راهکارهای رفع این مشکلات، استفاده از اصول کشاورزی پایدار بوده که یک نظام تلفیقی مبتنی بر اصول اکولوژیک میباشد. در این بوم نظامها کودهای زیستی از اجزای ضروری کشاورزی پایدار بوده که به جای کودهای شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرند. کودهای زیستی می توانند از طریق حفظ حاصلخیزی بلند مدت خاک از طریق تثبیت اتمسفری ازت، متحرک کردن عناصر میکرو و ماکرو تثبیت شده در خاک و یا تبدیل فسفر نامحلول به فرم محلول، نقش مفیدی را ایفا کنند. علاوه بر این، با توجه به رابطه ی تنگاتنگ و مثبتی که بین مصرف بهینه ی کودی، تولید پایدار و ارتقای امنیت غذایی جامعه وجود دارد، استفاده از کودهای زیستی موجب افزایش کارایی و در دسترس بودن عناصر غذایی شده و ضمن پایداری در تولیدات کشاورزی می توانند جایگزین مناسب و مطلوبی در نظام های کشاورزی رایج باشند و با افزایش کمیت و کیفیت محصولات تولیدی در دستیابی به امنیت غذایی موثر واقع شوند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی جایگاه کودهای زیستی در امنیت غذایی و کشاورزی پایدار انجام شد.
