مشخصات پژوهش

عنوان	اثر الگوهای کشت مخلوط بر عملکرد ماده خشک و میزان اسانس نعناع فلفلی و عملکرد دانه باقلا
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	درصد اسانس، عملکرد دانه، کشت مخلوط، کشاورزی پایدار، نسبت برابری زمین.
چکیده	به منظور ارزیابی اثر الگوهای مختلف کشت مخلوط نعناع فلفلی و باقلا، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و 3 تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در بهار سال 1394 اجرا شد. تیمارها شامل کشت خالص نعناع فلفلی، کشت خالص باقلا و کشت های مخلوط با نسبت های 1:1، 1:2، 2:1، 2:3، 3:2، 1:3 و 3:1 (باقلا: نعناع فلفلی) بودند. نتایج نشان داد بیشترین تعداد غلاف در بوته (4/5)، تعداد دانه در غلاف (7/3) و وزن صد دانه (4/118 گرم) باقلا در نسبت 2:3 بدست آمد. بیشترین عملکرد دانه باقلا در واحد سطح اشغالی به تیمارهای 2:3 (3/268 گرم در متر مربع) و 1:3 (250 گرم در متر مربع) تعلق داشت، ولی بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح مخلوط (8/189 گرم در متر مربع) به کشت خالص باقلا و تیمار 1:3 (5/187 گرم در متر مربع) مربوط بود. همچنین بیشترین عملکرد خشک نعناع فلفلی در واحد سطح اشغالی (629 گرم در متر مربع) در تیمار 2:3 (بدون تفاوت معنی دار با تیمارهای 3:2 و 1:3) بدست آمد. بالاترین عملکرد خشک نعناع فلفلی در واحد سطح مخلوط در کشت خالص (320 گرم در متر مربع) و نسبت 3:2 (303 گرم در متر مربع) بدون تفاوت معنی دار با الگوهای 2:1، 2:3 و 3:1 مشاهده شد. بیشترین درصد اسانس (15/2) و عملکرد اسانس نعناع فلفلی (61/5 گرم در متر مربع) به ترتیب به تیمارهای 2:3 و 3:2 تعلق داشت. در همه الگوهای کشت به استثنای الگوی 1:1 میزان نسبت برابری زمین بیشتر از 1 بود در حالی که میزان نسبت برابری استاندارد فقط در الگوهای 2:3، 3:2 و 1:3 بالاتر از یک بدست آمد. به طوری که بیشترین نسبت برابری زمین استاندارد به الگوی 2:3 (31/1) تعلق داشت. در نتیجه، با توجه به عملکرد دانه باقلا در سطح اشغالی، درصد و عملکرد اسانس نعناع فلفلی و نسبت برابری زمین استاندارد الگوی کاشت 2:3 برتر از تیمارهای خالص و مخلوط بود.
پژوهشگران	فرید شکاری (نفر سوم)، عبدالله جوانمرد (نفر دوم)، مصطفی امانی ماچیانی (نفر اول)